Here I am. The road so far

Hoe ouder ik word, hoe meer het leven voelt als een reis. Een reis waarin ik me steeds meer besef dat mijn standpunt voortdurend verandert. Waar ik nu ben, was ik eerder niet en zal ik later ook niet meer zijn. Hoe ik nu denk, dacht ik eerder niet en zal ik mogelijk later ook niet meer denken.
Die gedachte is soms wat eng, maar vaak ook adembenemend: wie weet waar ik allemaal nog zal zijn? Wat staat me allemaal nog te wachten? Wie zal ik zijn?

Met mijn vorige blog deed ik mee aan de bloghop binnen een groep van christelijke webloggers. Thema was de vraag of er een schat is in het lijden, en ik schreef over het feit dat ik steeds weer ontdek dat je voor schatten moet graven. Het proces daarheen kan vaak pijnlijk zijn, de vondst is vaak adembenemend.
Omdat ik met mijn blog uitgekozen werd als ‘winnaar’ van de bloghop, mag ik een nieuw thema aanreiken om over te schrijven. Dat klinkt makkelijker dan het is, moet ik zeggen. Maar als er iets is waar ik zelf graag over lees, is het de reis en de ontwikkeling die andere mensen doormaken. De reflectie op waar ze zijn en hoe ze daar gekomen zijn. Of hoe ze verder gaan.

Ik wil je dus uitnodigen te schrijven over jouw reis: waar ben je? Waar was je? Waar wil je zijn? Dat mag groots en meeslepend, maar ik denk dat mijn thema zich net zo goed leent voor kleine dingen. Ik wil je graag uitnodigen om breed te denken, ‘out-of-the-box’, maar authentiek. Gebruik woorden, gebruik beelden, gebruik alles wat je bedenken kunt om iets te delen over:

“Here I am. The road so far.”

Ik kijk uit naar je inzending, waarvan je in de reacties hier een link mag plaatsen. Je hebt de tijd tot 29 juni. De 30e maak ik dan bekend wie wat mij betreft de mooiste bijdrage heeft ingezonden en het thema voor de volgende bloghop mag aanreiken.
De regels voor de bloghop vind je hier.